Społeczność Animatorów

Stanisław Baska – w Sandomierzu, Stalowej Woli i Tarnobrzegu jest kimś więcej niż liderem społeczności. Jest odkrywcą wspólnych wartości, twórcą dobra wspólnego. A gdy trzeba – mediatorem w trosce o ciągłość współpracy samorządu i NGO. Człowiek instytucja.

Jest jednym z fundatorów i prezesem zarządu Fundacji Fundusz Lokalny SMK. Trenerem i moderatorem warsztatów z rozwoju gospodarczego, rynku pracy, inicjatyw młodzieżowych i społecznych. Wreszcie jest też bardzo sprawnym menedżerem we własnym ośrodku szkoleniowym i równocześnie urokliwej bazie turystycznej na Ziemi Sandomierskiej.

W swoim regionie dał impuls do zawiązania Lokalnego Partnerstwa PAFW „Młodzi gniewni – partnerstwo dla młodych”. Zaprosił młodzież do tego, aby zrobiła coś dla siebie i otoczenia. Zachęcił też dorosłych, by inwestowali w młodzież. I od tego zaczęła się dalsza praca na rzecz dobra wspólnego, jakim są młodzi ludzie. Do dziś Młodzi Gniewni przyznają granty, a SMK prowadzi programy stypendialne.  Jeszcze jednym wydarzeniem, przygotowanym przez fundację – wyzwalającym wiele emocji – jest wędrowny Festiwal Miasto Młodych Artystów (Sandomierz, Koprzywnica, a od 2016 roku Nowa Dęba).

Inny cenny dla Stanisława Baski program to „Działaj Lokalnie”. Dzięki grupie liderów skupionych wokół fundacji program wpisał się już w działalność samorządów i pozostałych NGO w regionie. A sam prezes swoją największą dumą nazywa umiejętność tworzenia trwałych relacji i współpracy na rzecz dobra wspólnego, niezależnie od zmieniających się uwarunkowań pracy samorządów.

Małgorzata Dąbrowska – sołtys Bończy, jednej z najmniejszych wsi na Mazowszu. Od lat walczy z piętnem rymowanki „w Bończy świat się kończy”. Jak przyznaje – sołtys nie jest od uszczęśliwiania ludzkości, walki o pokój czy likwidacji głodu na świecie, ale od wspierania swoich sąsiadów i wspólnego budowania niezwykłej codzienności.

Jej zdaniem najważniejsze to inspirować, mobilizować i pokazać kierunki. Przydają się do tego: upór, kreatywność, wiara w powodzenie nawet karkołomnych przedsięwzięć… i oczywiście zdolności organizacyjne. Sołtys nie jest w stanie nikogo do niczego zmusić. Konieczna jest dyskusja, umiejętność negocjacji, a czasem zdolność do kompromisu. Takie rozumienie swojej roli w społeczności pozwoliło jej zostać laureatem konkursu Sołtys Roku 2016, a jej miejscowość wyróżniono w konkursie na najaktywniejsze sołectwo na Mazowszu.

Uczestniczyła w pracach grupy inicjatywnej Lokalnego Partnerstwa „Jabłkowa Warka – Owoc Naszej Pasji”, która została uznana za jedną z najbardziej efektywnych. Na wysoką ocenę wpłynęło zbudowanie szerokiej i trwałej koalicji organizacji i instytucji oraz ponadprzeciętne zaangażowanie partnerów w wypromowanie jabłka jako lokalnego produktu, a także skuteczne włączenie mieszkańców w szereg działań, w tym w utworzenie Szlaku Jabłkowego.

W swoich licznych inicjatywach stara się, by były na tyle wartościowe, żeby każdy się pod nimi podpisał i mógł nimi pochwalić. Tak funkcjonuje założone przez nią Centrum Edukacji Szkółka Owocowa i społeczna spółdzielnia, której produkty zostały wpisane na europejską listę Sieci Dziedzictwa Kulinarnego. Wszystkim swoim działaniom z dumą przypina znak jakości „made in Bończa”. Taką też nazwę nosi stowarzyszenie, które założyła i którego jest prezesem.

Irena Gadaj – ze spokojem i z cierpliwością dokonuje rzeczy wyjątkowych. Od 22 lat kieruje wieloma działaniami i z satysfakcją spogląda na dobro wspólne, które stworzyła.

Swoje inicjatywy realizuje przez Fundację Fundusz Lokalny Ziemi Biłgorajskiej, której jest prezesem. Od 1994 roku zarządza Biłgorajską Agencją Rozwoju Regionalnego. Zasiada także w zarządzie Federacji Funduszy Lokalnych w Polsce. Jest również ambasadorem Transatlantyckiej Sieci Fundacji Lokalnych (The Transatlantic Community Foundation Network). Potrafi nawiązywać trwałe sojusze i co najważniejsze – partnerstwa.

Z jej inicjatywy aż 24 organizacje połączyły siły w ramach „Lokalnych Partnerstw PAFW”, tworząc „Przestrzeń S.O.W.A. (S – Solidarni, O – Otwarci, W – Wolni, A – Aktywni)”. To pomysł nie tylko na rewitalizację centrum Biłgoraja, lecz także ożywienie jej duchem obywatelskim. Od czasu oddania urokliwego śródmiejskiego parku do użytku publicznego S.O.W.A. tętni życiem mniej lub bardziej zorganizowanym. Wokół niej kwitną lokalne inicjatywy. Chociaż Biłgoraj ma w herbie łabędzia, to do czasu zawiązania partnerstwa nie doczekał się rzeźby herbowego ptaka. Teraz wszyscy chętnie fotografują się przy figurze, stojącej na skraju parku.

Korzystając z możliwości, jakie daje Pracownia Dobra Wspólnego, Irena Gadaj nadal działa – np. organizuje debaty oksfordzkie dla biłgorajskiej młodzieży. Jest dumna z tego, że udało jej się stworzyć w Biłgoraju prawdziwe partnerstwo.

Gabriela Gibas-Psuturi – wulkan energii i fabryka pomysłów. Mieszkanka Żywca, sercem oddana swojej miejscowości, w której życie wciąż wymaga zaangażowania obywatelskiego.

Jest prezesem zarządu Żywieckiej Fundacji Rozwoju, a także członkiem rady Fundacji Partnerstwo Dorzecza Kocierzanki i Koszarawy. W programie „Lokalne Partnerstwa PAFW” zaangażowała się w pełni w budowanie partnerstwa, które – z udziałem 14 organizacji i samorządu – realizowało kampanię edukacyjno-informacyjną „Damy czadu! – Żywiec bez czadu”. O tym, jak trudne to zadanie – przekonać obywateli, by nie palili w piecach odpadami – przekonuje się do dziś, gdy w Żywcu czasem można poczuć nieprzyjemne zapachy. Jednak działania partnerstwa nie poszły na marne. Świadomość obywatelska dotycząca czystego powietrza, zwłaszcza wśród młodzieży, wzrosła.

Działała w ekoprojektach lokalnych oraz transgranicznych z kolegami ze Słowacji. W Gruzji założyła dwie spółdzielnie rolnicze. Natomiast w samym Żywcu rozwija program marketingu społecznego „Żywiec z pasją” – kupując kawę, śniadanie bądź obiad, wspiera się program stypendialny. Laureatka nagrody Niezwykła Polka (2007), uczestniczka programu Ambasady Stanów Zjednoczonych „NGO Management I”, laureatka nagrody Fundacji Jerzego Bonieckiego „Polcul” (2016). Wielki upór i działanie na rzecz dobra wspólnego mimo kryzysów – to największe atuty Gabrieli Gibas-Psuturi, która pragnie, aby Żywiecka Fundacja Rozwoju wciąż zaskakiwała pomysłami i zmieniała Beskidy na lepsze.

Piotr Jaśkiewicz – prezes Fundacji Nauka dla Środowiska, która jest wyjątkowa dzięki niemu i jego współpracownikom. W projektach, w które się angażuje, stara się łączyć to, co indywidualne, z korzyściami dla wspólnoty. Tego wymaga autorski model tworzenia dobra wspólnego.

Fundacja Nauka dla Środowiska działa przy Politechnice Koszalińskiej. Współpracuje z wieloma uczelniami w Polsce. Organizacja skupia ludzi nauki, którzy chcą pozostawić pozytywny ślad po sobie poza uczelnią. Ten potencjał łączy z oczekiwaniami mieszkańców, biznesem i lokalnymi mediami. Zasięg działania Fundacji jest więc rozległy, również ze względu na samo środowisko naturalne.

W „Lokalnym Partnerstwie PAFW”, nazwanym w Koszalinie „Przestrzeń faktycznie publiczna”, 18 różnych organizacji prowadziło dialog z mieszkańcami na temat wyglądu ich okolicy. Najbardziej zauważalnym efektem tego działania są meble które zostały umieszczone w przestrzeni publicznej. Koszalińska dwumetrowa ławka-leżak jest słynna w całej Polsce; stoi w śródmiejskim parku. Jej powstanie było impulsem do rewitalizacji centrum Koszalina. Udało się. Meble miejskie były przygotowane przez urbanistów wraz z mieszkańcami gminy Manowo. Powstał krąg ogniskowy z bębnami przypominającymi te używane we wspólnotach pierwotnych do komunikacji oraz kamienna ambona obserwacyjna nad jeziorem.

Piotr Jaśkiewicz jest liderem Ośrodka Działaj Lokalnie i w ramach tego programu m.in. rewitalizował staw na zawody wędkarskie w Tychowie (powiat białogardzki). Dumny jest z tego, że rozwiązania zakorzenione w nauce, pragmatyzmie i naturze potrafi przekazać innym i pobudzić ich do działania na rzecz dobra wspólnego.

Anna Kapusta – pedagog, specjalizuje się w pracy z osobami niepełnosprawnymi, kieruje środowiskowym domem samopomocy w Myślenicach.

Ośrodek, który prowadzi, skupia się na pomocy ludziom z niepełnosprawnością intelektualną, w dużej mierze z głębokimi jej postaciami. Anna podkreśla, że zależy jej na tym, by pokazywać swoich podopiecznych jako osoby aktywne i twórcze, a nie tylko beneficjentów pomocy. Służy temu organizacja wydarzeń, takich jak coroczny przegląd twórczości osób niepełnosprawnych czy obchody Dnia Godności Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną na myślenickim rynku.

Trudna, ale dająca wiele satysfakcji praca pozostawia także czas na działalność społeczną. Tę Anna Kapusta realizuje dzięki współpracy z myślenicką Fundacją Sztuki, Przygody i Przyjemności ARTS. Właśnie tu rozpoczęła współdziałanie z Lokalnymi Partnerstwami PAFW – dzięki projektowi „Kalejdoskop Partnerstwa”. W ramach Kalejdoskopu organizowane są konkursy na mikrogranty dla niewielkich przedsięwzięć o zasięgu lokalnym, których celem jest aktywizacja społeczna – są to między innymi warsztaty, biegi uliczne czy pikniki integracyjne.

Kalejdoskop stał się poligonem doświadczalnym dla przedsięwzięć, które, oceniane jako ryzykowne, miały trudności pozyskaniem finansowania z innych źródeł. Z czasem sukcesy, np. kina plenerowego, przekonały samorządowców do opłacalności sponsorowania takich akcji.

Za jedno z najważniejszych osiągnięć przedsięwzięć społecznych, w których uczestniczyła, uważa zbliżenie Myślenic z położonymi nieopodal Dobczycami – miast, które dotychczas przede wszystkie dzieliły historyczne zaszłości.

Prywatnie Anna jest miłośniczką tańców irlandzkich i szkockich oraz kultury celtyckiej.

Dorota Kołakowska – działaczka społeczna z Warki, lokalna patriotka. Trenerka i animatorka.

Zawodowo związana z samorządem gminnym, w którym zajmuje się pozyskiwaniem środków, a w działalności społecznej – ze stowarzyszeniem W.A.R.K.A., w którym pełni funkcję koordynatora projektów. Uwielbia planować i – jak podkreśla – zajmuje się „dociskaniem”, by wszystko, co zaplanowano, zostało zrealizowane. Do pracy motywuje ją poczucie wpływu na otaczającą ją rzeczywistość.

W działalności społecznej skupia się na współpracy nie tylko z lokalnymi organizacjami, ale też nieformalnymi grupami i liderami, starając się dać im impuls do działania i pomóc stawiać pierwsze kroki. Jest szczególnie dumna z inicjatyw skierowanych do osób starszych. W ciągu kilku lat dzięki wsparciu stowarzyszenia W.A.R.K.A. liczba grup senioralnych na terenie powiatu zwiększyła się kilkakrotnie.

Stowarzyszenie wzięło także udział w programie Lokalne Partnerstwa PAFW, czego efektem jest projekt Jabłkowa Warka, ukierunkowany na promocję owocowego dziedzictwa „największego sadu Europy”. Dzięki temu udało się uwolnić rekreacyjny potencjał przemysłu owocowego. W ramach przedsięwzięcia powstał między innymi Szlak Jabłkowy umożliwiający turystom odwiedzanie miejsc związanych z uprawą, produkcją i konsumpcją jabłek i ich przetworów – w restauracjach, a nawet w browarze.

W Lokalnym Partnerstwie ceni szczególnie to, że jest ono współdziałaniem przyjaciół, któremu przyświecają wartości, takie jak zaufanie, szczerość i wzajemne zrozumienie.

Partnerstwu zawdzięcza też odkrycie swojej prywatnej pasji – tanga argentyńskiego. Tanecznego bakcyla złapała podczas warsztatów organizowanych właśnie w ramach Jabłkowej Warki.

Mateusz Małyska – działacz pozarządowy, specjalizujący się w pracy z dziećmi i młodzieżą, prezes lubelskiej fundacji Sempre a Frente.

W ramach fundacji działa od 2010 roku. Prowadzi ona między innymi dwie placówki wsparcia dziennego, w których dzieciom w wieku od 4 do 18 lat codziennie oferowana jest edukacja uzupełniająca, między innymi z zakresu rozwijania kompetencji społecznych. Sempre a Frente działa też na rzecz przygotowania młodzieży do funkcjonowania na rynku pracy oraz edukacji obywatelskiej (także wśród osób dorosłych).

Fundacja utrzymuje Regionalny Punkt Informacyjny Programu Erasmus+. Mateusz jest tam konsultantem. Należy także do elitarnego grona Social Innovation Fellowship – platformy networkingowej stworzonej przez Meridian International Center – organizację działającą pod egidą amerykańskiego Departamentu Stanu.

Zawodowo obecnie związany jest z Warszawą, gdzie w pracuje jako koordynator programu MBA w Szkole Głównej Handlowej.

Emocjonalnie niezmiennie związany z Lubelszczyzną. W Nasutowie niedaleko Lublina, w domu, który odziedziczył po dziadku, stworzył ośrodek edukacyjny – Laboratorium Wyobraźni.

Z Nasutowem łączy się także działalność Mateusza w programie Lokalne Partnerstwa PAFW. W ramach tej inicjatywy powstała Młodzieżowa Straż Leśna – przedsięwzięcie umożliwiające młodym ludziom między innymi odbycie szkoleń z przetrwania w lesie, prowadzonych przez byłego żołnierza sił specjalnych, a także kursu jazdy konnej i zajęć z leśnikami.

W pracy zależy mu przede wszystkim na tym, by miała ona realne przełożenie na otaczającą go rzeczywistość. Dlatego – jak mówi – najwięcej emocji wzbudzają w nim małe projekty, ale takie, które znacząco wpływają na życie konkretnych osób.

Krzysztof Margol – wzór do naśladowania w świecie trzeciego sektora. Pedagog i sprawny organizator, jako były burmistrz Nidzicy ma doświadczenie w pracy w samorządzie.

Prezes Nidzickiej Fundacja Rozwoju „Nida”. Stoi także na czele LGD „Brama Mazurskiej Krainy”. Był inicjatorem i pozostaje menedżerem działań Garncarskiej Wioski w Kamionce – przedsiębiorstwa społecznego w sieci Wiosek Tematycznych, które należy do Nidzickiej Fundacji Rozwoju „Nida”. Każdy, kto ubrudził sobie ręce gliną w tym miejscu, pozostaje pod wrażeniem całego przedsięwzięcia.

Lokalne Partnerstwo z Nidzicy, czyli „Akademia młodzieżowych innowatorów” powstało dla młodzieży, która od razu mogła korzystać z efektów projektu. Utworzono Młodzieżową Kuźnię Umiejętności, w ramach której udało się stworzyć m.in. radio internetowe. W ten sposób młodzież zyskała przestrzeń do wyrażania swoich emocji, które do tej pory manifestowała w przypadkowych miejscach: na ulicach czy w pubach.

Troska o dobro wspólne – dziedzictwo dawnych zawodów oraz potencjał młodości – przebija się wciąż w działaniach Nidzickiego Funduszu Lokalnego, zainicjowanego przez Krzysztofa Margola. Wiele dobrego do regionu wniósł też inny program PAFW „English Teaching”. Zarówno z jego efektów, jak i kolejnych, związanych z powołaniem i kontynuacją programów stypendialnych dla młodzieży, Krzysztof Margol jest szczególnie dumny.

Dostrzega też indywidualne rysy w budowaniu dobra wspólnego. W jego oczach wielu ludzi w powiecie nidzickim zmieniło życie na lepsze pod wpływem wspólnych działań. – Wspólnota daje bowiem siłę każdemu, kto szczerze przystępuje do pracy – uważa Krzysztof Margol.

Iwona Olkowicz – ełczanka z wyboru, warszawianka z doświadczenia zawodowego. Po przeprowadzce na północ kraju nie tylko bardziej świadomie i uważniej przeżywa otoczenie, ale i pory roku. W Ełku jej sprawczy temperament uruchamia społeczną energię, z korzyścią dla wszystkich.

Praca w warszawskich biurach NGO (w tym Akademii Rozwoju Filantropii w Polsce), pozwoliła jej zdobyć kompetencje w w dziedzinach funduszy lokalnych, programów grantowych, stypendialnych i z wrażliwością rozmawiać z ludźmi z Trzeciego Sektora. Była też dwukrotnie tutorką Programu Liderzy PAFW.

Kiedy ruszyła po nowe doświadczenie do Ełku, formalnie znalazła się w strukturze zarządu Ełckiego Stowarzyszenia Aktywnych STOPA i Funduszu Lokalnego Ziemi Ełckiej. Została też koordynatorką programów Działaj Lokalnie w powiecie ełckim i Równać Szanse w północno-wschodnim regionie Polski. Nie mniej ważna w jej zawodowych powiązaniach jest praca u podstaw w Stowarzyszeniu Rozwoju Produktu Lokalnego „Wiatraki Mazur”, gdzie zaczynała od projektu „Nowi Osadnicy wspólnie z sąsiadami aktywnie działają w mazurskich wioskach”. Sama będąc nową osadniczką wniosła szczególnie do tego ostatniego programu uważną autorefleksję, a zyskała zrozumienie socjologii małych ojczyzn.

W Lokalnym Partnerstwie PAFW, które w ramach projektu „Otwarci na Różnorodność” połączyło kilkanaście organizacji i instytucji z powiatu ełckiego, odbywały się m.in. seanse Kina Zaangażowanego Społecznie i przedstawienia Teatru Inspiracji. Te inicjatywy zachęcały młodzież i dorosłych do otwarcia się na wszystkie grupy społeczne, a szczególne te stygmatyzowane. Iwona Olkowicz współtworzyła wystawę „Zobacz świat z innej perspektywy”, czyli lokalną replikę wystawy z Warszawy i Budapesztu, która wprowadza nas w świat osoby niewidomej. Do wiosny 2018 r. ta niewidzialna wystawa objechała szkoły w powiecie, zahaczyła o Hajnówkę i wciąż pozostaje mobilna. Od 2016 r. wspólnie z partnerami zorganizowała dwie akcje o charakterze międzynarodowym „Nazywam się Miliard”, której celem było zwrócenie uwagi na problem przemocy wobec kobiet.

Iwona Olkowicz  we wszystkim co robi kieruje się szczerością i odpowiedzialnością za ludzi. Od kiedy zjawiła się w Ełku, z każdego jej poczynania daje się wyczuć zaangażowanie i optymizm.

Bożena Pełdiak – prezeska trzech organizacji, co dowodzi jej niezwykle aktywnej osobowości. Trenerka i animatorka kultury, spełnienie życiowe utożsamia z pracą w trzecim sektorze. Wzór dla wszystkich społeczniczek.

Współzałożycielka i prezes Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Granica” w Lubawce na Dolnym Śląsku. Kieruje także Fundacją na rzecz Rozwoju Ziemi Kamiennogórskiej „Kwiat Lnu” i Stowarzyszeniem Lokalna Grupa Działania „Kwiat Lnu”.

Lokalne Partnerstwo PAFW „Turystyka wyjątkową wizytówką Ziemi Kamiennogórskiej” to jej inicjatywa. Partnerstwo postawiło sobie ambitny cel – sprowadzić turystów do powiatu oraz zapewnić im atrakcje i bazę noclegową na najwyższym poziomie. Współpracując z właścicielami gospodarstw agroturystycznych i pensjonatów oraz z samorządem, partnerstwu udało się trwale zmienić region. Teraz 120 km szlaków konnych zachęca do wycieczek. A z questu, gry terenowej powstałej w 2008 roku wówczas jako innowacja w kraju, turyści korzystają do dziś.

Bożena Pełdiak, korzystając z doświadczenia wyniesionego z „Lokalnych Partnerstw PAFW”, dalej prężnie działa w ramach LGD. Potrafi współpracować zarówno z młodzieżą jak i z osobami starszymi. Projekt, w który jest obecnie zaangażowana, skupia się na tworzeniu przestrzeni publicznej dla seniorów.

Daniel Prędkopowicz – długodystansowiec w trzecim sektorze i sporcie amatorskim. Ma wiedzę i doświadczenie oraz szczęśliwą rękę do lokalnych inicjatyw, co pozwala mu skutecznie działać w wielu organizacjach.

Na co dzień można go spotkać na stanowisku kierowniczym w Fundacji Fundusz Współpracy, gdzie odpowiada za pracę dwóch działów: rozwoju społeczeństwa obywatelskiego oraz wsparcia ekonomii społecznej. Jest też prezesem Fundacji Rozwoju Zarządzania „Instytut Gantta”, a także prezesem Stowarzyszenia „Europa i My”, któremu przewodzi od 2004r.  Stowarzyszenie od 2006r. jest Ośrodkiem Działaj Lokalnie.

Jako Prezes Stowarzyszenia „Europa i  My” w 2012 r. przystąpił z powodzeniem do Programu „Lokalne Partnerstwa PAFW”, budując model unikatowego partnerstwa, opartego na dziennikarstwie obywatelskim – „Tv-oja okolica – poznaj ją!”. Partnerstwo wspólnie doprowadziło do powstania lokalnej telewizji internetowej GTV, opartej na zaangażowaniu grupy wolontariuszy. Jako Animator Pracowni Dobra Wspólnego przyczynił się też do stworzenia projektów partnerskich w Warce, Strachówce i gminie Szadek.

Korzystając z doświadczeń programu Działaj Lokalnie, stworzył program FIO Mazowsze Lokalnie. Od 2014 r. wspólnie z zespołem i partnerami koordynuje działania w ramach których m.in. wsparto blisko 500 lokalnych inicjatyw na rzecz dobra wspólnego, przekazując im ponad 2,1 mln zł.

Daniel Prędkopowicz angażuje się także w prace różnych gremiów konsultacyjno-doradczych. W latach 2010-2014 był wiceprzewodniczącym i sekretarzem Mazowieckiej Rady Działalności Pożytku. Obecnie jest członkiem Komitetu Monitorującego Regionalny Program Operacyjny Województwa Mazowieckiego na lata 2014-2020, a także współprzewodniczy Mazowieckiemu Komitetowi Rozwoju Ekonomii Społecznej.

Uwielbia swą rodzinę i maratony. Ma też inne pasje: harcerstwo, góry i fotografowanie.

Agnieszka Pytlik – osoba bardzo zasłużona dla społeczności lokalnych. Z wykształcenia i zamiłowania socjolożka, zajmuje się animacją społeczno-kulturalną w terenie.

Jej przestrzeń do działania to Stowarzyszenie Działań Lokalnych „Spichlerz”. Do niedawna pełniła funkcję prezesa „Spichlerza”; obecnie jest członkiem Stowarzyszenia. Działa w rybnickim Centrum Rozwoju Inicjatyw Społecznych CRIS, jest tam animatorką i doradczynią dla NGO. Pracuje także w Radzie Gminy Gaszowice i przy programie „Działaj Lokalnie”. Jest współzałożycielką „Lokalnego Partnerstwa PAFW”, które powołało SARI – Społeczeństwo Aktywnie Rozwijające Innowacje. To lokalny fundusz sportowy, który zapewnia stypendia utalentowanym sportowcom amatorom i rozwija lokalny sport.

Jako animatorce dobra wspólnego udało jej się m.in. namówić lokalną społeczność do działań wokół jedynego na terenie gminy Gaszowice zabytku, XIX-wiecznego pałacu w Czernicy.

Agnieszka Pytlik jest szczególnie dumna z tego, że po półtora roku przygotowań udało się „Spichlerzowi” przystąpić do zwycięskiego przetargu i od marca 2016 roku stowarzyszenie zarządza samorządową instytucją kultury – z siedzibą w pałacu w Czernicy. Jest to jedna z pierwszych organizacji pozarządowych w Polsce pełniących tego typu funkcję.

Marcin Rechulicz – otwarty na innych i kreatywny lider społeczności Tomaszowa Lubelskiego, niewyczerpane źródło optymizmu. Aktywny społecznie, także poza granicami kraju.

W nazwie Stowarzyszenia Czajnia, którego jest prezesem, pobrzmiewa nuta młodzieżowego języka, a to dlatego, że działania stowarzyszenia były skierowane na początku do dzieci i młodzieży. Teraz organizacja zajmuje się całościowo rozwojem potencjału społecznego i gospodarczego regionu. W Czajni jest też czujność i gorący temperament, a sam jej założyciel zajmuje się również rozwojem Tomaszowa i okolic jako prezes Agencji Rozwoju Roztocza.

Do programu Lokalne Partnerstwa PAFW przekonał miejscowe NGO i tak powstał „Kalejdoskop Aktywności” – zbiór inicjatyw zachęcających do aktywnego udziału w życiu społecznym. Jak to w kalejdoskopie – różnorodnie i wielorako partnerzy przystąpili do działania. Stworzyli osiem placów zabaw dla dzieci w mieście. Ośrodek Interwencji Kryzysowej założył Klub Mamy, a na miejskim rynku w efekcie działań partnerów można grać w szachy na wielkiej planszy.

Marcin Rechulicz dzięki udziałowi w Programie „Liderzy PAFW” po raz kolejny chwycił wiatr w żagle. Cieszy go, że może działać i wyzwalać lokalną energię społeczną. Wie, jak tworzyć dobro wspólne, wykorzystując ciekawość i dumę, gdy są już efekty wspólnej pracy. Swoje zdolności eksportuje już za granicę, współpracując z ukraińskimi NGO na rzecz dobra wspólnego o międzynarodowym zasięgu.

Lucyna Sobańska – nierozerwalnie związana z Bieszczadami. Ekonomistka, pedagog, harcmistrz RP. Zajrzyjcie w Bieszczady i zapytajcie o nią w Stefkowej albo w Ustrzykach, od razu powiedzą same dobre rzeczy o Lucynie Sobańskiej.

Zaczęła od pełnej poświęcenia pracy harcerki, następnie dyrektorki Szkoły Podstawowej w Stefkowej. Po likwidacji szkoły wsparła Stowarzyszenie Nasz Dom w Stefkowej i na dobre weszła w struktury Fundacji Bieszczadzkiej w Ustrzykach Dolnych, której jest wiceprezesem. Działa na rzecz zrównoważonego rozwoju Bieszczadów na różne sposoby – także jako jeden z trzech koordynatorów na Polskę studenckiej amerykańskiej organizacji wolontarystycznej Learning Enterprises, której misja polega na tym, że studenci z USA przylatują do Polski, aby uczyć języka angielskiego.

Lokalne Partnerstwo PAFW, które zawiązało się dzięki jej organizacyjnym i animacyjnym zdolnościom, zmobilizowało młodzież i seniorów do działania dla wspólnego dobra w ramach „Wolontariatu Bieszczadzkiego”. Dzięki pracy wolontariuszy oczyszczono kilkadziesiąt km rzeki, stworzono nowe szlaki turystyczne, przeprowadzono liczne akcje społeczne. Z dziesięciu zaangażowanych w te działania partnerów do dziś wszyscy ze sobą współpracują – zadanie jakie wtedy postawili przed sobą lokalni liderzy pozwoliło im odkryć pokłady energii, kompetencji i możliwości. Teraz, pomimo upływu czasu, mogą na siebie liczyć i zawsze sobie pomagają.

Lucyna Sobańska bardzo ceni sobie przemiany małych społeczności – od zamkniętych, po otwarte i pełne wigoru organizacyjnego, społecznego. Kierując Ośrodkiem Działaj Lojalnie wspiera je w kontaktach z NGO, urzędami gmin. W ramach Programu Działaj Lokalnie w 2017 r. kolejnych 13 projektów od gminy Komańcza po Birczę pokazało jak z chęci można wyczarować działanie. Szczególnie przemawia do wyobraźni przykład młodzieży, która tak zafascynowała swoich rówieśników piłką plażową – a wszyscy mieszkają przecież 800 km od morza – że niektóre z meczy kończyły się nocą, w świetle reflektorów samochodowych.

Warto również dodać, że jest pomysłodawczynią organizowanego od 2016 r. „Ustrzyckiego Śpiewania”  – to odbywający się kilka razy w roku mini festiwal o niezwykle społecznościowym charakterze. Ma więc ze sobą zawsze muzykę i światło reflektorów – to wspaniała oprawa do wszystkiego, co zrobiła i wciąż robi na rzecz społeczności Bieszczadów.

Paweł Werbowy – animator lokalnych społeczności w Dębicy, lider Lokalnego Partnerstwa „Powiat dębicki wolontariatem malowany”, koordynator projektów w Stowarzyszeniu Dębicki Klub Biznesu, promuje przedsiębiorczość w regionie. Kiedy znajduje czas na to wszystko?

Jako lider Lokalnego Partnerstwa wziął sobie za cel wprowadzenie idei i praktyk wolontariatu do Dębicy i okolic. Chciał połączyć wolontariat pracowniczy z wolontariatem inicjowanym przez NGO, przy współpracy z samorządami. Z tego wyzwania wyszedł zwycięsko. Od momentu zawiązania partnerstwa różne – bardziej lub mniej formalne grupy – powołują do życia kolejne działania wolontariackie. Ważnym efektem partnerstwa trwającym do dziś, stało się utworzenie platformy cyfrowej kojarzącej wolontariuszy z osobami potrzebującymi wsparcia. Była to innowacja na skalę Podkarpacia.

Po latach wytężonej pracy teraz uważa się za inicjatora, animatora, doradcę organizacji pozarządowych i grup nieformalnych w kontaktach z administracją publiczną, pozyskiwaniu funduszy i prowadzeniu projektów. W swej małej ojczyźnie przyłożył się m.in. do pionierskich działań w modelu partnerstwa z samorządem. Działo się to w czasie, gdy o takich formach współdziałania na rzecz dobra wspólnego niewiele tam słyszano. Teraz lokalne NGO współdziałają z samorządami, co przynosi wymierne korzyści – gmina Dębica mogła pochwalić się wypożyczalnią rowerów, zanim trafiły do wielkich miast w Polsce.

Paweł Werbowy na co dzień działa w Dębickim Klubie Biznesu. Ponieważ zarząd tej organizacji wziął sobie za cel krzewienie przedsiębiorczości i postaw obywatelskich, on wciąż wytrwale wspiera stowarzyszenie właśnie w tych działaniach. W wolnych chwilach sam angażuje się też w wolontariat kompetencji i akcje charytatywne na rzecz ratowania ludzkiego życia, bo jego naturalną cechą jest pomoc innym.

Ojciec trójki dzieci: Kuby, Ani i Franka, więc – kiedy on ma czas na to wszystko?

Barbara Zwierzyńska-Doskocz – liderka, animatorka lokalna, prezeska złotoryjskiego stowarzyszenia „Nasze Rio”, radna Złotoryi. Za swoją dewizę uważa stwierdzenie, że „najważniejsze, co możemy dać naszym dzieciom, to korzenie i skrzydła”.

Na co dzień zajmuje się animacją społeczną, wolontariatem i pracą z młodzieżą. Działalność opiera między innymi na edukacji regionalnej, tożsamości lokalnej i dialogu międzypokoleniowym. W ramach funkcjonującego przy Stowarzyszeniu „Nasze Rio” Złotoryjskiego Centrum Wolontariatu uczestniczy w realizacji inicjatyw społecznych takich jak Dni Życzliwości, Klub SuperMam, akcja KochaMy Złotoryję czy Klub Ludzi Ciekawych, umożliwiający mieszkańcom miasta spotkania z nietuzinkowymi osobistościami.

Za jedno z największych osiągnięć kierowanego przez nią stowarzyszenia uważa wyprodukowanie pełnometrażowego amatorskiego filmu „Opowieści Złotoryjskie”. To ekranizacja powieści pod tym samym tytułem, opisującej losy dwóch rodzin, polskiej i niemieckiej, na przestrzeni trudnych lat 1933-1953.

W ramach Lokalnego Partnerstwa PAFW uczestniczyła w tworzeniu Centrum Aktywności Społecznej Wulkan, którego zamysłem jest między innymi odkrywanie potencjału regionu. To przestrzeń, w której tworzone są warunki dla młodzieży do wszechstronnego rozwoju, nabywania ważnych umiejętności, do działania, ale też zwyczajnie – do spotykania się. Miejsce ma unikalny charakter również dlatego, że dzieli się przestrzenią z Klubem Seniora, prowadzonym przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej.

Prywatnie Barbara Zwierzyńska-Doskocz jest miłośniczką świata podwodnego. Pasjonuje się nurkowaniem, które uprawia, kiedy tylko nadarza się okazja.

Wojciech Zych – człowiek zaangażowany w sprawy ziemi sandomierskiej. Swoją wszechstronną wiedzę i kompetencje wykorzystuje dla dobra wspólnego. Działając z wielkim zapałem na rzecz swojej społeczności pokazuje, że nie ma rzeczy niemożliwych.

Na co dzień jest cenionym doradcą w zakresie wdrażania i realizacji projektów dofinansowywanych z Funduszy Europejskich. Jest też, członkiem zarządu Partnerstwa Ziemi Sandomierskiej – Lokalnej Organizacji Turystycznej, a w Ochotniczej Straży Pożarnej w Dwikozach – strażakiem ratownikiem – także w zarządzie. Zrealizował dziesiątki projektów w Internetowym Centrum Edukacyjno-Oświatowym w Dwikozach oraz w Ośrodku Promowania i Wspierania Przedsiębiorczości Rolnej (OPiWPR).

W działaniach lokalnego partnerstwa „Gmina Dwikozy – w Partnerstwie ze środowiskiem” uczestniczył w podwójnej roli: najpierw reprezentował gminę Dwikozy, a następnie lidera projektu – OPiWPR w Sandomierzu. Wspólnie  z 11 innymi organizacjami, m.in. PTTK, Gminnym Ośrodkiem Kultury w Dwikozach, samorządem oraz lokalnym biznesem postanowili przekonać mieszkańców do dbałości o Góry Pieprzowe, pośrodku których żyją oraz przekonać o ich pięknie turystów. Wysprzątali teren, wytyczyli szlaki turystyczne, m. in. Zawiszy Czarnego, zorganizowali Święto Pomidora. Wyjątkowość tego Partnerstwa połączyła różne instytucje, w tym także biznes turystyczny, w jedną jakość – oferta Gór Pieprzowych i całej gminy Dwikozy stała się poważną konkurencją dla wycieczek po Sandomierzu.

Wojtkowi nie brakuje energii, potrafi spożytkować ją na wiele aktywności. Gdy zajrzycie do Dwikozów, na spacer z mapą regionu (pamiątką Partnerstwa) możliwe, że usłyszycie jego zespół rockowy. Albo wpadniecie mu w obiektyw – jest wziętym fotoamatorem z aspiracjami na plenerowe wystawy.