METODA ANIMACJI SPOŁECZNOŚCI LOKALNYCH NA RZECZ DOBRA WSPÓLNEGO

| 87 Tabela 6: główne kategorie funkcji wypełnianych przy stosowaniu metody FUNKCJA KRÓTKI OPIS Animacyjna Prowadzenie dialogu z mieszkańcami i podmiotami działającymi w społeczności lokalnej, motywowanie do wspólnych działań i podtrzymywanie ich aktywności Edukacyjna Dostarczanie mieszkańcom i podmiotom działającym w społeczności lokalnej wiedzy na temat społeczności, potrzeb i potencjału, a także wiedzy i umiejętności przydatnych we wspólnym działaniu oraz upowszechnianie wartości i zasad wspólnotowych Integracyjna Łączenie mieszkańców i podmiotów działających w społeczności lokalnej wokół dobra wspólnego i wspólnych celów rozwojowych Organizacyjna Zorganizowanie działań w formule partnerstwa lokalnego, planującego, realizującego i oceniającego wspólne działania Więziotwórcza Budowanie trwałych więzi między mieszkańcami opartych na wzajemnej komunikacji, współpracy i zaufaniu Optymalizacja wykorzystania zasobów i szans rozwojowych Efektywniejsze wykorzystanie lokalnych zasobów i szans rozwojowych, czyli zewnętrznych możliwości rozwoju społeczności Zaspokajania potrzeb społecznych Pełniejsze zaspokajanie potrzeb indywidualnych i zbiorowych mieszkańców Budowanie dobra wspólnego nie jest łatwym procesem i myślenie o jego tworzeniu nie jest czymś, co naturalnie przychodzi do głowy, chociażby dlatego, że łatwiej jest dostrzegać problemy, braki, deficyty. Metoda animacji lokalnej oparta na dobru wspólnym jest zapro- jektowana tak, by pomóc przejść przez ten trudny i złożony proces. Jest to zasługa jej uni- wersalności i ramowego charakteru, który pozwala na dużą różnorodność sposobów jej wdrażania, określania dobra wspólnego, formowania partnerstwa lokalnego czy definiowa- nia korzyści społecznych. W kontekście koncepcji związanych z tworzeniem dóbr wspól- nych i zarządzaniem nimi taka elastyczność i zróżnicowanie są bardzo pożądane. Jedno- cześnie oznacza to, że nie ma jednej, uniwersalnej recepty na tworzenie i zarządzanie do- brami wspólnymi, co zresztą jednoznacznie wynika z fundamentów teoretycznych leżących u podstaw metody. Niewątpliwie jednak podejście stosowane w ramach programu pomaga znaleźć takie recepty lokalnie – w oparciu o wiedzę o lokalnej społeczności, przez wypraco- wanie wspólnej wizji i koncentrację na korzyściach oraz kluczową rolę partnerstwa i współ- pracy. Metoda pozostawia realizatorom bardzo dużo swobody w dostosowaniu sposobu jej wdrażania do lokalnej specyfiki, ale z zachowaniemwszystkich pięciu fundamentów. To one nadają metodzie sens, unikatowy charakter i razem decydują i jej skuteczności.