METODA ANIMACJI SPOŁECZNOŚCI LOKALNYCH NA RZECZ DOBRA WSPÓLNEGO

| 83 Diagnoza jako element wdrażania metody animacji nie może się sprowadzać tylko do np. prze- prowadzenia konsultacji z mieszkańcami czy zrobienia ankiety. Istotne jest z jednej strony sku- teczne przekazanie mieszkańcom czy potencjalnym partnerom idei dobra wspólnego i działań na jego rzecz, z drugiej – wsłuchanie się w ich opinie i oczekiwania. Dlatego przeprowadzone w programie „Lokalne Partnerstwa PAFW” diagnozy obejmowały nie tylko badania ilościowe, lecz także jakościowe, np. w formie spotkań z mieszkańcami, przedstawicielami lokalnych in- stytucji czy organizacji. W kilkunastu przeprowadzonych diagnozach pojawiał także element rozpoznania potencjału społeczności , który mógł być przydatny we wspólnych działaniach. Z reguły dotyczył on oceny możliwości działania różnych podmiotów lokalnych, np. instytucji publicznych czy firm, co wydaje się użyteczne zarówno do planowania działań, jak i do identy- fikacji przyszłych członków partnerstwa. Ewaluacja sposobu wdrażania metody pokazała również, że diagnoza społeczności lokalnej może stać się okazją do nawiązania przez realizatorów metody trwałego dialogu z miesz- kańcami . A to z kolei jest podstawą do prowadzenia animacji społecznej. Dialog i animacja są niezbędne, by włączać we wspólne działania kolejnych mieszkańców i partnerów. Do- świadczenia programu potwierdzają, że na początku wdrażania metody jest zawsze duża gru- pa osób, które „stoją z boku”, nie włączają się we wspólne działania. Żeby to zmienić, konieczne jest docieranie do nich z informacją o tych działaniach i przekonywanie do włączenia się w nie. Organizacje i instytucje wdrażające metodę robiły to na początku, na etapie diagnozy, formu- łowania wspólnej wizji i określenia dobra wspólnego, w kolejnych etapach dialog z mieszkań- cami z reguły słabł, co wynikało w dużej mierze z koncentrowania się na realizacji wspólnych działań. A dialog z mieszkańcami przynosi korzyści dla wdrażających metodę nie tylko we wstępnym etapie wspólnych działań, lecz także w dalszym etapie realizacji przedsięwzięcia. Dialog zwiększa szanse na akceptację przez mieszkańców wspólnej wizji i dobra wspólnego oraz na zaangażowanie się na każdym etapie wdrażania metody. Dzięki temu rosną również szanse na trwałą zmianę postaw i sposobów myślenia mieszkańców.