METODA ANIMACJI SPOŁECZNOŚCI LOKALNYCH NA RZECZ DOBRA WSPÓLNEGO

| 45 Każdy z tych potencjalnych partnerów ma zasoby i możliwości działania, które mogą się przy- dać w realizacji wspólnej wizji. Szczególne znaczenie mają instytucje samorządowe, bo dys- ponują instrumentami prawnymi, organizacyjnymi, pieniędzmi, infrastrukturą i pracownikami, bez których niekiedy trudno jest zrealizować wspólną wizję, np. stworzyć dom kultury z ofertą dla wszystkich mieszkańców. Doświadczenia we wdrażaniumetody wskazują, że łatwiej i skuteczniej można planować i realizo- wać wspólne działania, jeżeli partnerstwo ma charakter międzysektorowy , tzn. są w nim przed- stawiciele instytucji publicznych, organizacji społecznych i przedsiębiorcy. Daje to możliwość wy- korzystania różnych punktów widzenia, wiedzy, doświadczeń i sposobów działania, które się uzu- pełniają i tworzą unikatową wartość dodaną, niedostępną dla podmiotów z jednego tylko sektora. Dobro wspólne to wiodący składnik metody. Wspólne cele, które sta- wia przed sobą partnerstwo lokalne, i sposób ich realizacji powinny być ujęte w formułę dobra wspólnego. Dobro wspólne jest własnością ca- łej wspólnoty, nie konkretnej osoby, grupy, wójta czy rady gminy – ale wszystkich mieszkańców. Każdy powinien mieć prawo do korzystania z tego dobra, ale każdy jednocześnie ma obowiązek dbać o jego zacho- wanie i pomnażanie, także z myślą o następnych pokoleniach. Dobro wspólne to wspomnia- ne wcześniej zasoby społeczności lokalnej, te naturalne, materialne i niematerialne, które służą całej wspólnocie i każdemu jej członkowi. Dobro wspólne integruje społeczność lokal- ną i powoduje, że staje się ona „nasza”, a nie „czyjaś”, np. wójta, burmistrza czy sołtysa. Po- zwala budować autentyczną wspólnotowość: społeczność lokalna jest nasza i jest dla nas, ale to my za nią odpowiadamy. Warunkiem niezbędnym do pielęgnowania i pomnażania dobra wspólnego jest to, by spo- łeczność uświadomiła sobie jego istnienie , np. uznała, że np. powietrze, młodzież, przestrzeń publiczna czy lokalne tradycje są dobrem wspólnym. Niekiedy zdarza się, że mieszkańcy spo- łeczności nie postrzegają jej zasobów czy łączących ich wartości jako dobra wspólnego. Meto- da służy zmianie tego stanu rzeczy, edukowaniu mieszkańców na temat ich dobra wspólnego. Element dobra wspólnego pozwala wokół niego łączyć i integrować ludzi, uczyć ich współod- powiedzialności za swoją społeczność i jej zasoby. Spojrzenie na cele partnerstwa lokalnego przez pryzmat dobra wspólnego otwiera działania partnerstwa dla wszystkich, wzmacnia motywację do działania, zwiększa szanse na trwałość osiąganych efektów. Żeby dobro wspólnemogło skuteczniej odgrywać taką rolę, warto w proces jego określania włączyć mieszkańców oraz inne podmioty działające w społeczności lokalnej. Dobro wspólne