METODA ANIMACJI SPOŁECZNOŚCI LOKALNYCH NA RZECZ DOBRA WSPÓLNEGO

| 19 Wykres 1: Polki i Polacy a aktywność społeczna Źródło: opracowanie własne na podstawie Aktywności i doświadczenia Polakóww 2011 roku , komunikat z badań nr BS/17/2012, CBOS, luty 2012. Doświadczenia programu „Działaj Lokalnie” oraz innych programów PAFW pokazywa- ły, że można uruchomić drzemiące pokłady ludzkiej aktywności. Wyzwaniem było przeło- żenie tych doświadczeń na uniwersalny sposób działania , który mógłby być zastosowany w różnych społecznościach lokalnych. Dlatego PAFW i ARFP postanowiły, że metoda musi być oparta na solidnych, naukowych podstawach, teoriach opisujących mechanizmy ludzkie- go działania. Z pomocą przyszli zaproszeni naukowcy i badacze z Fundacji Stocznia 7 . Zespo- łem badaczy pracującym nad metodą kierowała socjolożka, badaczka kapitału społecznego, prof. Anna Giza-Poleszczuk. Współpraca naukowców i praktyków zaowocowała stworzeniem metody, której myślą prze- wodnią, ukierunkowaniem działań animacyjnych, stało się dobro wspólne . Było to nawiązanie z jednej strony do doświadczeń wielu inicjatyw podejmowanych w ramach programów PAFW, z drugiej – do naukowej teorii dotyczącej dóbr wspólnych sformułowanej przez amerykań- ską noblistkę, prof. Elinor Ostrom , która została szerzej przedstawiona w rozdziale trzecim. 7 Informacje o fundacji: www.stocznia.org.pl Czy w ciągu ostatniego roku pracował(a) Pan(i) w charakterze wolontariusza? Czy w ciągu ostatniego roku przeznaczył(a) Pan(i) własną pracę, usługi na cele dobroczynne? Czy ludzie tacy jak Pan(i) mają wpływ na sprawy swojego miasta, gminy? Czy ludzie tacy jak Pan(i) mogą pomóc potrzebującym lub rozwiązać niektóre problemy swojego środowiska, osiedla, ...? 20% 0% 5% 2008 rok TAK 15% 39% 65% 40% 60% 80%